Tego dnia słońce było nieco inne niż zwykle czuć było,że coś się wydarzy- coś nie opisanego krążyło w powietrzu.
Anabel wstała z łóżka i od razu łyknęła "świt".
Patrick jeszcze smacznie spał- nie chciała go budzić,więc szybko wskoczyła w ciuchy i zeszła na dół rozejrzeć się za jakimś pożywieniem.
Dawno nie była w posiadłości i od tego czasu trochę się zmieniło. Dwór nie był już tak urodziwy jak niegdyś,ale nadal miał w sobie to coś co wyróżniało go od innych posiadłości,które Anabel wraz z przyjaciółmi zwiedziła przez te lata.
Weszła na balkon z którego widać było cały dziedziniec. Meggi już nie spała. Spacerowała wraz z córeczką i mężem. Brayan Meyer był nieco dziwny i Anabel od razu to wyczuła.
Nie umiała wyjaśnić dlaczego,ale coś ewidentnie ją od niego odpychało...
Zeszła do kuchni w poszukiwaniu pulchnej kucharki,lecz jej nie zastała.
Zamiast niej był młody,energiczny chłopak,który tak na oko miał z 17 lat- nie więcej.
No cóż- pomyslała An
Dobre i to.
Chłopak smakował wyśmienicie- jego krew była słodkawa i kusząca,płynęła dość wolno,tak,by Anabel zdążyła się nią delektować.
-Dzięki chłopcze.
Jesteś bardzo apetyczny.
Będę Cię niekiedy podjadać,
jeśli nie masz nic przeciwko.
Jak Ci na imię i co tutaj robisz?
- Jestem Timon i pomagam mamie w kuchni.
Czyli jest synem tej apetycznej kuchareczki - pomyślała.
Poszła na górę,by zobaczyć co z Patrickiem.
Pat nadal spał jak dziecko. Przytuliła się i wyszeptała:
- Skarbie co Ty będziesz robił w nocy?
Pat przeciągnął się,złapał ją w ramiona,spojrzał prosto w oczy i odpowiedział:
- An,a co ja mogę robić w nocy??? Zgadnij...
Po czym zaczął ją delikatnie całować i dotykać.
- Kurcze,ale zgłodniałem. Trzeba obudzić Julię.
- Zaraz się tym zajmę. Ty się ubierz.
Julia miała pokój w głębi korytarza. Na tym samym piętrze,ale nieco dalej niż oni.
Anabel podeszła do drzwi. Zapukała trzy razy,lecz nie usłyszała żadnej odpowiedzi.
Złapała za klamkę i zamarła.
Julia leżała na wielkim łożu,a biała atłasowa pościel była cała we krwi.
Dotknęła jej,lecz bezwładne ręce Julii zwisały znad łóżka.
Była sztywna i nieruchoma jak na trupa przystało.
- O mój Boże- wyszeptała.
W tym samym czasie usłyszała głośny,przenikliwy krzyk dochodzący z dołu.
To była Meggi.
Anabel natychmiast zleciła na dół,zajęło jej to może 2 sekundy.
Jako wampir była bardzo szybka i wysportowana.
W salonie zastała krzyczącą Meggi,a w kącie leżała zakrwawiona kucharka.
Gertrud podobnie jak Julia była sztywna i zaczynała już sinieć.
Chwilę później w salonie pojawił się Patrick.
- Omg co tu się stało?
Anabel-powiedz,gdzie Julia-czekam na nią,
a ona nie przychodzi.
- Nie wiem jak Ci to powiedzieć Patricku,ale Julia już nie przyjdzie. Nigdy...
W drugim kącie zobaczyli Timona- płakał
- to on znalazł matkę.
- Wiem,że to nie odpowiednia pora,ale muszę coś zjeść- powiedział Pat.
I rzucił się szybko na chłopaka.
Gdy skończył jeść ,spojrzał na Anabel.
Oboje wiedzieli,że jest tu jakiś inny wampir.
Wampir nie wyżyty i głodny- jak niegdyś oni
z tym,że zarówno Anabel jak i Patrick nauczyli się to kontrolować.
- Kurwa! krzyknęła Anabel- To są chyba jakieś żarty.
- Niestety nie jest to sen- powiedziała Meggi.
- W takim razie jesteście zagrożeni- nie możecie tutaj pozostać dłużej.
- Anabel ma rację-
nie wyżyty wampir nam nic nie zrobi,ale Ty Meggi,Timon,
twój mąż i mała Sara- jesteście w niebezpieczeństwie.
- Meggi to na pewno sprawka Twojego męża!
- Brayan nie jest wampirem !
- Jesteś tego pewna? Wampiry dobrze się kamuflują...
Nauczyły się tego przez setki lat.
Nie są głupie i wiedzą jak się ukrywać.
- Anabel-
jakbyś nie zauważyła-
ten,tego nie potrafi.
Sprawdziłem Brayana- rzeczywiście nie jest wampirem,ma słoną krew i to czyni go dziwnym,ale to człowiek z krwi i kości,więc to nie jego szukamy.
- Nie ma tu nikogo innego, przecież sprawdziliśmy wczoraj.
- To stary dwór,sama wiesz,że jest tu wiele ukrytych komnat,przejść i korytarzy.
Wszystkich na pewno nie sprawdziliśmy.
- Przypilnuj ich Patricku- zaraz to dokładnie sprawdzę,lecz trochę może mi zejść.
Anabel była nieco oszołomiona.
Anabel wstała z łóżka i od razu łyknęła "świt".
Patrick jeszcze smacznie spał- nie chciała go budzić,więc szybko wskoczyła w ciuchy i zeszła na dół rozejrzeć się za jakimś pożywieniem.
Dawno nie była w posiadłości i od tego czasu trochę się zmieniło. Dwór nie był już tak urodziwy jak niegdyś,ale nadal miał w sobie to coś co wyróżniało go od innych posiadłości,które Anabel wraz z przyjaciółmi zwiedziła przez te lata.
Weszła na balkon z którego widać było cały dziedziniec. Meggi już nie spała. Spacerowała wraz z córeczką i mężem. Brayan Meyer był nieco dziwny i Anabel od razu to wyczuła.
Nie umiała wyjaśnić dlaczego,ale coś ewidentnie ją od niego odpychało...
Zeszła do kuchni w poszukiwaniu pulchnej kucharki,lecz jej nie zastała.
Zamiast niej był młody,energiczny chłopak,który tak na oko miał z 17 lat- nie więcej.
No cóż- pomyslała An
Dobre i to.
Chłopak smakował wyśmienicie- jego krew była słodkawa i kusząca,płynęła dość wolno,tak,by Anabel zdążyła się nią delektować.
-Dzięki chłopcze.
Jesteś bardzo apetyczny.
Będę Cię niekiedy podjadać,
jeśli nie masz nic przeciwko.
Jak Ci na imię i co tutaj robisz?
- Jestem Timon i pomagam mamie w kuchni.
Czyli jest synem tej apetycznej kuchareczki - pomyślała.
Poszła na górę,by zobaczyć co z Patrickiem.
Pat nadal spał jak dziecko. Przytuliła się i wyszeptała:
- Skarbie co Ty będziesz robił w nocy?
Pat przeciągnął się,złapał ją w ramiona,spojrzał prosto w oczy i odpowiedział:
- An,a co ja mogę robić w nocy??? Zgadnij...
Po czym zaczął ją delikatnie całować i dotykać.
- Kurcze,ale zgłodniałem. Trzeba obudzić Julię.
- Zaraz się tym zajmę. Ty się ubierz.
Julia miała pokój w głębi korytarza. Na tym samym piętrze,ale nieco dalej niż oni.
Anabel podeszła do drzwi. Zapukała trzy razy,lecz nie usłyszała żadnej odpowiedzi.
Złapała za klamkę i zamarła.
Julia leżała na wielkim łożu,a biała atłasowa pościel była cała we krwi.
Dotknęła jej,lecz bezwładne ręce Julii zwisały znad łóżka.
Była sztywna i nieruchoma jak na trupa przystało.
- O mój Boże- wyszeptała.
W tym samym czasie usłyszała głośny,przenikliwy krzyk dochodzący z dołu.
To była Meggi.
Anabel natychmiast zleciła na dół,zajęło jej to może 2 sekundy.
Jako wampir była bardzo szybka i wysportowana.
W salonie zastała krzyczącą Meggi,a w kącie leżała zakrwawiona kucharka.
Gertrud podobnie jak Julia była sztywna i zaczynała już sinieć.
Chwilę później w salonie pojawił się Patrick.
- Omg co tu się stało?
Anabel-powiedz,gdzie Julia-czekam na nią,
a ona nie przychodzi.
- Nie wiem jak Ci to powiedzieć Patricku,ale Julia już nie przyjdzie. Nigdy...
W drugim kącie zobaczyli Timona- płakał
- to on znalazł matkę.
- Wiem,że to nie odpowiednia pora,ale muszę coś zjeść- powiedział Pat.
I rzucił się szybko na chłopaka.
Gdy skończył jeść ,spojrzał na Anabel.
Oboje wiedzieli,że jest tu jakiś inny wampir.
Wampir nie wyżyty i głodny- jak niegdyś oni
z tym,że zarówno Anabel jak i Patrick nauczyli się to kontrolować.
- Kurwa! krzyknęła Anabel- To są chyba jakieś żarty.
- Niestety nie jest to sen- powiedziała Meggi.
- W takim razie jesteście zagrożeni- nie możecie tutaj pozostać dłużej.
- Anabel ma rację-
nie wyżyty wampir nam nic nie zrobi,ale Ty Meggi,Timon,
twój mąż i mała Sara- jesteście w niebezpieczeństwie.
- Meggi to na pewno sprawka Twojego męża!
- Brayan nie jest wampirem !
- Jesteś tego pewna? Wampiry dobrze się kamuflują...
Nauczyły się tego przez setki lat.
Nie są głupie i wiedzą jak się ukrywać.
- Anabel-
jakbyś nie zauważyła-
ten,tego nie potrafi.
Sprawdziłem Brayana- rzeczywiście nie jest wampirem,ma słoną krew i to czyni go dziwnym,ale to człowiek z krwi i kości,więc to nie jego szukamy.
- Nie ma tu nikogo innego, przecież sprawdziliśmy wczoraj.
- To stary dwór,sama wiesz,że jest tu wiele ukrytych komnat,przejść i korytarzy.
Wszystkich na pewno nie sprawdziliśmy.
- Przypilnuj ich Patricku- zaraz to dokładnie sprawdzę,lecz trochę może mi zejść.
Anabel była nieco oszołomiona.
Nie spodziewała się takiego
Super kolejna część 😊😊podoba mi się
OdpowiedzUsuńMasz pomysł, a to ważne.
OdpowiedzUsuńDobra, zacząłem się wkrecać :D
OdpowiedzUsuńNo i git 😁😁😁👍🏻
UsuńŚwietna część, muszę nadrobić pozostałe :*
OdpowiedzUsuńhttp://luxwell99.blogspot.com/2017/12/drawing-forever-in-my-heart.html